فولاد کربندار
فولاد کربندار به فولادی اطلاق میشود که علاوه بر آهن درصد کربن و آلیاژهای مختلف آن به قرار ذیل باشد:
کربن 1/7 درصد، منگنز 1/65 درصد، سیلیکون 0/6 درصد، مس 0/6 درصد، کربن و منگنز عناصر اصلی مقاومت نسبت به آهن خالص میباشند. انواع مختلف فولاد در حد فاصل آهن خالص با صفر درصد کربن و چدن با 1/7 درصد کربن قرار دارند.
این فولادها به 4 رده کمکربن (مقدار کربن کمتر از 0/15 درصد)، کربن ملایم (0/15 الی 0/29 درصد)، کربن متوسط (0/3 تا 0/59 درصد) و پرکربن (0/6 تا 1/7 درصد) تقسیم میشوند.
فولادهای کربندار ساختمانی در رده کربن ملایم قرار دارند که به آنها فولاد نرمه میگویند. افزایش درصد کربن باعث افزایش تنش جاری شدن، کاهش شکلپذیری و دشواری جوشکاری میشود. در صورتی که درصد کربن از 0/3 تجاوز کند، عمل جوشکاری پرهزینه شده و احتیاج به پیش گرمایش، پس گرمایش و الکترودهای مخصوص خواهد بود. با افزایش نیاز به جوشپذیری بالاتر، محدودیتهای بیشتری برای درصد کربن وضع گردیده است.
فولادهای( A36 و A53 و A500 و A501 و A529 و A570 و A611 و A709 و Grade 36) از استاندارد ASTM آمریکا و فولادهای( ST37-1,2,3 ) از استاندارد آلمان وفولاد( BCT.4 و BCT.3 ) از استاندارد روسیه، در رده فولادهای نرمه (کربندار) قرار میگیرند. تنش جاری شدن فولادهای نرمه بین 2200 - 2400 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع است.