سیمان طبیعی
واژه سیمان طبیعی به دو نوع سیمان اطلاق میشود:
الف) سیمانهایی که از پختن سنگهای سیمانی موجود در طبیعت بدست میآیند. ترکیب این نوع سیمانها مشابه سیمان پرتلند معمولی است و ویژگی آنها بستگی به ترکیب سنگ طبیعی آن دارد، درجه پخت این سیمانها کمتر از سیمان پرتلند بوده و ترکیب شیمیایی آنها نزدیک به آهکهای آبی است.
ب) سیمانهایی که از ترکیب گردهای باقیمانده آتشفشانی یا رسوبهای دیاتمه یا آب آهک بدست میآیند، خاکسترها، پوکه سنگ و کف سنگهای آتشفشانی که سیلیس آنها غیر بلوری میباشد، بهتنهایی خاصیت چسبانندگی ندارند ولی گرد نرم آنها چه به شکل طبیعی و چه به صورت عملآورده، با آهک واکنش داشته و تشکیل ترکیباتی را میدهند که خاصیت چسبانندگی دارند و در آب پایدارند، بنابراین نوعی سیمان هیدورلیکی به حساب میآیند.
در ایران تا کنون مواد پوزولانی (موادی که دارای سیلیس فعال بوده و قادر به ترکیب با آهک هیدراته و سخت شدن میباشند) در جاجرود، هراز، دره لومار تفتان، بستان آباد، سبلان و ممقان آذرشهر یافت شده و مطالعاتی روی آنها انجام گردیده است.
برای سیمانهای طبیعی ایران استانداردی بنام ( گرد تراس) تدوین شده است.