زور پیمانکاران به مسکن مهر نمی رسد!

سهم شهر پرند در جنوب غربی پایتخت از پروژه‌های نیمه‌تمام مسکن مهر تا لحظه تنظیم این خبر کمی بیش از 20 هزار واحد است. تعداد واحدهای نیمه‌تمام مسکن مهر در شرق تهران یعنی شهر پردیس نیز از مرز شش هزار واحد عبور کرده است.

ساختمان‌هایی که به دو دلیل پیشوند نیمه‌تمام برای آنها به کار می‌رود؛ یکی از دلایل مریوط به ضعف دستگاه‌های خدمات‌رسان است که در برخی موارد نتوانسته‌اند پس از گذشت دو سال از اتمام کار ساختمانی زیرساخت‌های مربوط به انشعابات آب، فاضلاب، گاز و برق را فراهم آورند.

دلیل دیگر نیز به افزایش قیمت نهاده‌های ساختمانی در ماه‌های منتهی به بهار 92 برمی‌گردد، مشکلی که مدیران عامل شهر‌های جدید را به تکاپو برای حل آن واداشته است. حبیب‌الله چاغروندی، مدیرعامل شرکت عمران پرند معتقد است برای تسریع در واگذاری پروژه‌های مسکن مهر باید دست پیمانکاران را گرفت.

گفت‌وگو با حبیب الله چاغروندی را در ادامه می‌خوانید؛

در حال حاضر از موعد تحویل بخش زیادی از واحدهای مسکن مهر پرند ماه‌ها و حتی سال‌ها می‌گذرد، بر اساس قرارداد سازنده باید جریمه تأخیر واگذاری را به متقاضی پرداخت کند؟

چاغروندی: در ابتدا باید خاطرنشان کنم که قرارداد پیش‌فروش بین سازنده و متقاضی است و دولت به‌عنوان داور این قرارداد را امضا کرده است. این قرارداد برای ساختمان است، در حال حاضر تعداد زیادی واحد مسکونی داریم که کار ساخت آنها تمام شده است و می‌توانیم این ساختمان‌ها را تحویل متقاضی دهیم، اما به‌دلیل نبود خدمات این کار را انجام نمی‌دهیم. مقصر این وضعیت نیز سازنده نیست که بخواهیم جریمه تأخیر تحویل را از وی بگیریم.

خوب، چه‌کسی باید جریمه را پرداخت کند؟

چاغروندی: ساختمان متشکل از عوامل بسیار زیادی است، به‌عنوان مثال کافی است که علمک گاز نصب نشود تا سازنده نتواند واحد را تحویل دهد. سازنده‌ای که واحد را ساخته ضمن این‌که متضرر شده و هزینه‌های ساخت به‌دلایلی افزایش یافته دیگر نمی‌تواند جریمه‌ها را پرداخت کند.

بنابراین دستگاه‌های خدمات‌رسان مقصر تأخیر هستند و باید جریمه آن را به متقاضیان بپردازند؟

چاغروندی: خیر، واقعیت این است که نوع نگاه در شهرهای جدید با واحدهایی که در شهرها اجرا می‌شود، متفاوت است. یک ساختمان را در بطن یک شهر که زیرساخت‌های آب، برق، گاز و ... را دارد می‌توان در مدت کوتاهی ساخت و آن را به مردم واگذار کرد. اما در شهرهای جدید که زیرساختی وجود ندارند نمی‌توان بلافاصله پس از ساخت واحد آن را تحویل داد. باید زیرساخت‌های مربوط به انشعابات آب، برق، خطوط لوله گاز و... تأمین شود.

در پروژه‌ای مانند «اینتا» همه بلوک‌ها آماده شده است، اما مگر می‌توانیم این واحدها را تحویل متقاضی بدهیم. به‌فرض این‌که فروشنده واحد را تحویل خریدار دهد، متقاضی به‌دلیل نبود انشعابات آب، فاضلاب، گاز و.. نمی‌تواند در آن ساکن شود و نتیجه این می‌شود که وسایل خانه را می‌دزدند. لذا ضرورت دارد با تعامل بیشتری به این واحدها نگاه کنیم که چرا تحویل آنها به تأخیر افتاده است.

به‌نظر شما برای پیگیری این موضوع دیر نشده است؟

چاغروندی: بله، دیر است ولی نه برای واحدی که در یک فضای بیابانی با مشخصات 3 سال پیش پرند که بخواهید 100 هزار واحد در آنجا بسازید. برای ساخت واحدی در بطن یک شهر این موضوع دیر است. هم‌اکنون در این نقطه جغرافیایی (سایت ایتنا) 1500 واحد ساخته شده که حدود 2 سال از تکمیل شدن کار ساختمانی آنها می‌گذرد، اما علمک گاز این واحدها چند روز پیش نصب شده است.

وقتی که واحد مسکونی آماده است، در یک مقطع انشعاب آب می‌آید. انشعاب گاز و برق مانع از بهره‌برداری به‌موقع کار می‌شوند. معتقدم کار در شهرهای جدید که باید زیرساخت‌ آنها تأمین شود با شهرهای قدیمی که زیرساخت‌های آنها موجود است، بسیار متفاوت است، به‌عنوان مثال 5000 واحد را در وسط شهر ایلام ساختیم و آب، برق، گاز و ... همه در محدوده شهر بود و در این زمینه محدودیتی نداشتیم.

بااین‌حال در حال حاضر بعضی پیمانکاران کار را خوابانده‌اند، با آنها چکار می‌کنید؟

چاغروندی: تعدادی از پیمانکاران رسماً و کاملاً کار را متوقف نکرده‌اند، بلکه کند هستند.

این رویکرد عمدی و برای افزایش قیمت ساخت است؟

چاغروندی: خیر، عمدی نیست. چراکه متناسب با ظرفیت‌ها باید کار را تعریف کنیم. به نظر می‌رسد به‌دلیل حجم بالای کار متناسب با ظرفیت‌ها پروژه‌ها توزیع نشده است، پیمانکار زورش نمی‌رسد. یک پیمانکار 200 واحد را می‌سازد و یک پیمانکار 2000 واحد. پیمانکاری که 2000 واحد دارد باید ظرفیت ساخت این تعداد را نیز داشته باشد.

ولی 10 هزار واحد به برخی پیمانکاران واگذار شده است؟

چاغروندی: به‌هرحال، بخشی از مشکل مربوط به ارتقای قیمت‌های بازار است که باعث شده بخشی از کار باقی بماند. کسی که 200 واحد دارد می‌گوید: خانه‌ام را می‌فروشم، و ممکن است متحمل خسارت 100 یا 200 میلیون تومانی شود. اما وقتی این تعداد 2000 واحد شد ممکن است پنج خانه هم پاسخگوی خسارت‌ها نباشد. لذا زمانی که حجم بالا می‌رود خسارت‌ها و قیمت‌ها ولو جزئی باشند در کل هزینه‌های بالایی را هم به‌دنبال دارد.

بر چه اساسی به برخی پیمانکاران پروژه‌های زیادی واگذار شده، در حالی که به نظر می‌رسد توانایی انجام این کار را نداشته است؟

چاغروندی: باید در ابتدا به این‌ نکته اشاره کنم که مسکن مهر پیمانکاری نیست. اصولاً اساس کار مسکن مهر پیمانکاری نیست. روش این است که زمین را به تعاونی یا سازنده اجاره می‌دهند، سازنده نیز به‌استناد مقررات زمین را به نام خودش در رهن بانک قرار می‌دهد و تسهیلات دریافت می‌کند. یعنی سازنده‌ها پیمانکار شرکت عمران نیستند.

متناسب با ظرفیت‌هایی که در آن زمان احساس شده واحدها را تعریف و به پیمانکاران تحویل دادند الآن که به افزایش قیمت‌ها خوردند زورشان نمی‌رسد واحدها را تمام کنند. معتقدم با همه این احوال ولو با تأخیر جمع می‌شود.

به‌عنوان مثال ساخت 10 هزار واحد به هسا واگذار شده است، اما حدود 1200 واحد به متقاضیان واگذار و ساخت بقیه واحدها متوقف شده است، دلیل این همه تأخیر چیست؟ به نظر می‌رسد هسا توان لازم برای اجرای این تعداد واحد مسکن مهر نداشته است.

چاغروندی: تأخیرات به‌دلایل مختلف روی داده است. نمی‌گویم هسا توان نداشته است. هسا شرکت بزرگی در کشور است. وقتی حجم بالا برود و پس از مدتی قیمت ارتقا یابد، خورده‌ریز هر واحد عدد بزرگی در بعد کلان می‌شود. این مسئله در پروژه‌های بزرگ بیشتر دیده می‌شود. بنابراین باید دست این شرکت‌ها را بگیریم.

چگونه می‌خواهید دست این قبیل شرکت‌ها را بگیرید؟

چاغروندی: بعضی از موارد مانند نحوه پرداخت به‌گونه‌ای طراحی شده که دست این شرکت‌ها کمتر خالی باشد. مشکلات به‌صورت روزانه رصد می‌شود. بعضی گیرهای قانونی ممکن است بماند و توجهی به آن نشود، بنابراین باید به این موضوع توجه ویژه‌ای داشته باشیم. اخیراً از پروژه هسا بازدید داشتم، با حجم 10 هزار واحدی فعالیت نمی‌شود که البته این یک مسئله طبیعی است، چراکه اکثر این پروژه‌ها در مرحله نازک‌کاری قرار دارند. انصاف نیست که بگویم پیمانکاران کار نمی‌کنند.